VARKEN YOK OLMAK

Bazen en kalabalık ortamlarda bile kendimizi görünmez hissederiz. Sanki varız ama kimse fark etmiyor, konuşuyoruz ama kimse duymuyor, içimizde fırtınalar kopuyor ama kimse hissetmiyor…

🔹 Kendi içimize çekiliriz.Belki kırılmamak için, belki de anlaşılmamaktan yorulduğumuz için... Zamanla sesimizi kısmayı, hislerimizi saklamayı öğreniriz.

🔹 İçimizdeki boşluk büyür.Kendi kendimizi bile duyamadığımız anlar olur. "Ben kimim? Gerçekten var mıyım?" diye sorarız. Ama aslında mesele görülmek değil, kendimizi görmeyi unutmamızdır.

🔹 Varlığımızı yeniden hissetmek için…Birileri fark etsin diye beklemek yerine, önce kendimiz için bir şeyler yapmalıyız. Kendi sesimize kulak vermeli, içimizdeki varoluşu hatırlamalıyız.

Çünkü biz sadece başkalarının bakışıyla var değiliz. Biz hissettiklerimiz, düşündüklerimiz, ürettiklerimiz ve sevdiğimiz her şeyle varız.

Ve en önemlisi… Kendi değerimizi fark etmediğimiz sürece, başkalarının fark etmesini beklemek bizi hep yorar.

Sen varsın. Sen buradasın. Sen değerlisin. 🌿✨